KARANLIK ÜZERINE

 Yol düşün; ıssız bir yol.

Senden önce belki bin yıldır kullanılmayan bir kişinin bile yürümeye cesaret edemediği ama senin de bilmeden saptığın, geri dönülmez, sonu gelmez sanılan bir yol.

Bu yol karanlıktır; kimse yoktur ki yıllardır ne gelen, ne giden.

İstemeden hızlı yürürsün, bitsin istersin, korkarsın, zaten korkaksın.

Yolun açıktır ama sen o yolda bir ses ararsın, çünkü alışkınsındır kalabalığa, sevdiğinden değil, zaten sen insanlardan nefret edersin.

Belki de karanlık olduğu halde bunu bilerek girdin bu yola.

O zaman katlanırsın sonucuna, varınca sonuna anlarsın bizim anlamadığımız çok şeyi.

Ve geri dönersin, dönerken yaparsın o yolları yeniden, ışıkları yakarsın.

Döndüğünde kalmamıştır tek ışık sende

Bakarlar üzülerek ne kadar da karanlık diye

Ama teşekkür etmezler zaten hiç etmediler

Beklemezsin sen de bilirim, ilk değil ki doğan marazlar iyilikten

İlk değil bu sendeki karanlık 

Ve de son olmayacak. 

                           ZEYNEP YEMEN