129. Sone

 Acıkan kösnü, ruhu yıkıp geçer boşuna 

Utanç mezbelesinde; zevk alıncaya kadar

Yalancıdır, kalleştir, susar kana ve cana,

Azgın ve korkusuzdur; haindir, sert ve gaddar,

Ama keyif sürünce birden bire tiksinir:

Delice istediği, öksesine girdi mi

Nefret eder delice: sanki yutmuş gibidir

Yutanları çıldırtsın diye konulmuş yemi;

Hem kovalarken çılgın, hem ele geçirince,

Delirtir elde etti, edecek diye güya,

Yaşanırken mutlu da, üzgün sona erince,

İlkin sevince çağrı, sonra bomboş bir rüya.

Ne tuhaf ki dünyada bunları bilenler çok;

Cehenneme götüren cennetten hiç kaçan yok.